پرسش و پاسخ

روغن دیزل ، روغنی است که شما برای روانکاری موتور خود استفاده می کنید و نباید با روغن موتورهای بنزینی اشتباه شود. در فرآیند انتخاب روغن باید از سازگاری آن با موتور اطمینان حاصل کنید.

روغن موتور باید صاف، براق و شفاف باشد. اگر روغن رسوب، لجن یا ذراتی خاک داشته باشد، بلافاصله باید روغن را تعویض کنید. یا اگر رنگ روغن تیره شده باشد و خواص خود را از دست بدهد، باید آن را عوض کنید.

موتورهای دیزلی هم مانند موتورهای بنزینی به تعمیر و نگهداری منظم نیاز دارند که این نگهداری شامل تعویض روغن می‌شود. روغن به روانکاری قطعات کمک کرده و باعث می‌شود قطعات راحت‌تر حرکت کنند. روغن مناسب برای موتورهای دیزلی با موتورهای بنزینی کاملا متفاوت بوده و شما نمی‌توانید از روغن موتورهای بنزینی برای موتورهای دیزلی استفاده کنید.

روغن هیدرولیک یکی دیگر از روغن های مورد استفاده در خودروهای امروزی است که نقش روان کنندگی و واسطه انتقال قدرت را دارد. این روغن همانند روغن ترمز عمل کرده و به نوعی باعث روان تر شدن چرخش فرمان و انتقال قدرت به فرمان خودرو و سایر بخش های هیدرولیکی خودرو می گردد.

مان تعویض روغن های هیدرولیک به عوامل مختلفی بستگی دارد که مشاهده هر کدام از آنها بیانگر این موضوع است که وقت تعویض آن فرا رسیده است. نکته ای که در تعویض روغن هیدرولیک همواره باید به یاد داشت این است که به دلیل تفاوت در میزان گرانروی و سایر مواد تشکیل دهنده روغن های مختلف، هیچگاه نباید دو نوع روغن را با یکدیگر ترکیب نمایید. برای این منظور توصیه می شود همواره از یک نوع محصول استفاده نمایید و یا روغن کهنه را به طور کامل تخلیه و سپس اقدام به ریختن روغن جدید نمایید. به طور کلی اگز هر کدام از موارد ذیل را در روغن هیدرولیک خودرو خود مشاهده نمودید، زمان تعویض آن فرا رسیده است.

تصور اشتباهی که وجود دارد این است که تمامی روغن‌های هیدرولیک فرمان یکسان هستند و در بسیاری از موارد، فروشندگان، یک نوع روغن را برای تمامی خودروها توصیه می‌کنند. برخی خودروها از روغن‌های مخصوص گیربکس اتوماتیک (Automatic Transmission Fluid | ATF) همچون «مرکان» (MERCON) و «دکسران» (DEXRON) استفاده می‌کنند. برخی از خودروهای دیگر نیز از نوع خاصی روغن پایه سنتزی بهره می‌گیرند. روغن‌های سنتزی این ویژگی را دارند تا در دمای پایین، عملکرد مناسبی داشته باشند.

با توجه به این‌که فرمان هیدرولیک خودرو از سیستم‌ پرفشار برای تامین قدرت هیدرولیکی بهره می‌برد، خرابی هریک از آب‌بندها اعم از اورینگ‌های داخلی یا کاسه‌نمدها می‌تواند سبب روغن‌ریزی شود. استفاده از روغن‌های نامناسب، رانندگی در محیط‌های آلوده و عدم تعویض به موقع روغن هیدرولیک، سبب خوردگی این قطعات الاستومری و پلیمری و در نهایت، روغن‌ریزی خواهد شد.

شاید به سرمان بزند به جای استفاده از ضد یخ، تنها از آب برای خنک کردن ماشین استفاده کنیم.

این بزرگ ترین اشتباه ممکن است که می توانید در قبال خودروتان انجام دهید!

در حقیقت، ضدیخ مرغوب یکی از  موارد ضروری است که باید همیشه در سیستم خنک‌کننده موجود باشد.

به عبارت دیگر، نداشتن ضدیخ در دمای زیر صفر نه تنها باعث یخ زدن مایع خنک‌ کننده می‌شود، بلکه عواقب دیگری هم دارد.

به دیل این که آب در زمان یخ زدن افزایش حجم پیدا می‌کند، و این مساله به بلوک موتور فشار می آورد.

متاسفانه بلوک موتور از جنس آهن یا آلومنیوم ساخته می‌شود و مقاومت زیادی در برابر خاصیت کشسانی ندارد؛ به این ترتیب اتفاقات خیلی بدی رخ می دهد.

یعنی ترکیدن بلوک موتور، پاره شدن  شلنگ‌ها و نابود شدن شبکه‌های رادیاتور!

شما در هنگام استفاده از ضد یخ ها لازم است تا به توصیه ی تولید کنندگان توجه نمایید. با این حال یک قاعده ی کلی برای تعویض این ماده وجود دارد. طبق این اصل ضد یخ خودرو ها باید هر دو سال یا 32000 کیلومتر (20000 مایل) خارج شود و مجددا جایگزین گردد. در ضمن قبل از جایگزین کردن محصول جدید محفظه ی نگهداری را می توانید به خوبی شست و شو دهید تا بازدهی عملکرد به بیشترین مقدار خود برسد.

محصولی که روی لیبل آن خنک کننده نوشته می شود در واقع مخلوط  آماده برای محلول ضد یخ و آب می باشد  که می تواند مستقیم  به درون  سیستم خنک کننده ریخته شود. اما محصولی که روی لیبل آن عنوان ضد یخ نوشته می شود در واقع مایع غلیظی می باشد که قبل از اینکه به سیستم خنک کننده  اضافه شود با آب و سایر مواد شیمیایی از جمله ضد خوردگی ها  باید رقیق شود.

شاید در ابتدا با خواندن تیتر مطلب تعجب کرده باشید چراکه از شما خواسته‌ایم در تابستان و گرمای هوا از «ضدیخ» استفاده کنید.

این تیتر اما اشتباه تایپی نیست چراکه واقعاً توصیه می‌شود در تابستان هم مانند زمستان در رادیاتور خودرو از مخلوط آب و ضدیخ استفاده کنید چراکه ضدیخ خواص مهم دیگری غیر از جلوگیری از یخ‌زدگی آب دارد.

رنگ روغن موتور تازه بیانگر کیفیت آن نیست بلکه نشانده مقدار و رنگ ترکیباتی است که روغن از آن تشکیل شده است. (روغن پایه و دیگر افزودنی ها).

طبق استاندارد ACEA  روغن را می توان در 3 دسته طبقه بندی کرد که به هر کدام یک کلاس می گویند.

A/B – موتور های بنزینی و دیزل برای خودروهای سواری و وانت ها

C – سازگار با کاتالیست موتور بنزینی و موتور های دیزلی کوچک با خروجی اگزوز بهبود یافته

E – موتور های دیزل سنگین

و دسته بندی های ریزتری هم انجام گرفته است که با عددی که بعد از حروف بالا می آیند مشخص می شوند مانند: C1, C2, A3/B3, A4/B4, … , E6, E7 و غیره

گرید ویسکوزیته یا SAE درباره رابطه ویسکوزیته-دمای روغن موتور اطلاعاتی به ما می دهد. و با ویسکوزیته دینامیک مشخص می شود. به عبارت دیگر این اطلاعات به ما می گوید روغن در دماهای مختلف چه غلظتی دارد.

انتخاب روغن مناسب برای موتور خودرو توسط کارخانه سازنده خودرو انجام می گیرد. در دفترچه راهنمای همه خودرو ها مشخصات و نوع روغنی که باید برای موتور خودرو و دیگر تجهیزات آن مورد استفاده قرار گیرد مشخص شده است. این مشخصات مربوط به کارایی و ویسکوزیته روغن هستند.